Geld moet wapperen situeert zich binnen Terry Pratchetts toch al tamelijk lijvige reeks 'Schijfwereld'-boeken. Nu ja, de term 'reeks' moet men nuanceren, want de boeken volgen niet chronologisch op elkaar. Het gaat eerder om een 'reeks' die een heleboel minireeksen omvat en die in de eerste plaats de locatie van het gebeuren gemeenschappelijk hebben: de Schijfwereld. Uit enig opzoekwerk blijkt dat Pratchett bekendstaat om zijn satirische pen. Voor een nieuwe lezer beloofde Geld moet wapperen dus een plezierige ontmoeting te worden tussen fantasy en komedie. Helaas bleek het eerder een vreemdsoortige genremix, waarbij een gamma flauwe mopjes gepaard gaat met een bijzonder zwakke plot.

Het verhaal draait om Feucht von Lippvacht, die al eerder centraal stond in enkele 'Schijfwereld'-boeken. Verwijzingen naar die boeken doen uitschijnen dat hij een schelm is, een Reynaertfiguur die best lepe trucjes uithaalt, maar door zijn omstaanders toch sympathiek wordt gevonden. Na zijn dubieuze carrière als Postmeester komt hij aan het hoofd van de bank te staan, als oppas van de eigenlijke president van de bank: een schoothond genaamd Meneer Knorrepot. Schelms als hij is, broedt Von Lippvacht op een plan om de goudkelder van de bank te doen aandikken door het idee papiertjes te produceren ter vervanging van het goud. Natuurlijk azen enkele slechteriken op zijn hoge functie, en is er nog wel ergens een love interest met de weinig aan de verbeelding overlatende naam Adora Belle Zoetelief. Verder bevat deze onzinnige stamppot ook wat fantasyfiguren, waaronder de nog enigszins vermakelijke golem Dietje, een uit klei gebakken geslachtsloze massa die hardnekkig probeert een vrouw te zijn.

Het verhaal is luchtig, maar niet stevig aan een degelijke plot verankerd, zodat het gewoon zachtjes richting prullenmand wegwaait. De personages wekken weinig sympathie op en de humor is voorspelbaar en flauw. Een voorbeeld: "'En vraag me maar niks over het tweeduitsstuk!' 'Wat is er dan met het tweeduitsstuk?' 'Blij dat je het vraagt meneer.'"

Dan heb ik het nog niet gehad over de oubollige cover, waarbij het geheel de allure van een stationsromannetje krijgt, of de soms tenenkrullende vertaling ? alleen al een woord als 'daalder', en was er niks beters te verzinnen voor 'Moist von Lipwig' dan 'Feucht von Lippvacht'?

Geld moet wapperen beoogt een amusant grensgeval te zijn tussen fictie en non-fictie, en natuurlijk zijn er hier talrijke knipoogjes naar het bankwezen en de financiële crisis. Zulke knipoogjes verzinken echter in de hoop onzin ernaast. Slechts één raad: begin er gewoon niet aan. [Gitta Van Reeth] Verberg tekst

De Schijfwereld is het bizarre fantasy-universum van de populaire schrijver Terry Pratchett. Pratchett is een van de weinige fantasy-auteurs die het genre combineert met humor. Waar andere fantasy doorgaans grimmig van toon is, valt het bij Pratchett allemaal nog wel mee. Zo ook in 'Geld moet wapperen', waarin de voormalige, onweerstaanbare kruimeldief Feucht von Lippvacht wordt gevraagd om Muntmeester van de Koninklijke Munt van Ankh-Meurbork (hoofd van de centrale bank) te worden. Omdat hij de Posterijen van de ondergang heeft gered (postzegels zijn het nieuwe, officieuze betaalmiddel geworden), meent de mysterieuze patriciër Ottopedi dat Von Lippvacht de bank ook wel uit het slop zal kunnen halen. Maar dan beginnen de problemen, want de familie Quist en vooral de griezelige Cosmo Quist, bestiert al sinds oudher de bank en wil dit niet zo gemakkelijk uit handen geven. Ook 'Geld moet wapperen' is een prima Pratchettboek, vol grappige, goed beschreven personages (zoals Von Lippvachts reusachtige golem Dietje, die denkt dat ze een vrouw is en haar chef benadert als een verliefde keukenmeid) dat uiteindelijk toch ook spannend wordt. Nergens staat echter het voortbestaan van de wereld of het universum op het spel, waardoor het vlot leesbaar en luchtig blijft. Normale druk. Verberg tekst